ਪੂਰਨ ਭਗਤ ਦੀ ਲੋਕ ਕਥਾ
Puran Bhagat Di Lok Katha
ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਅਨੇਕਾਂ ਲੋਕ ਕਥਾਵਾਂ ਜੰਮੀਆਂ ਹਨ, ਪਰ "ਪੂਰਨ ਭਗਤ" ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਕਥਾ ਹੈ ਜੋ ਭਗਤੀ, ਨਿਆਂ ਅਤੇ ਕਰਮਾ ਦੀ ਮਹਾਨਤਾ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਆਓ, ਇਸ ਦਿਲਚਸਪ ਕਹਾਣੀ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹੀਏ।
ਪੂਰਨ ਦਾ ਜਨਮ ਅਤੇ ਵਿਧੀ
ਪਹਿਲਾਂ ਸਮਿਆਂ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ, ਰਾਜਾ ਸਲਵਾਨ ਆਪਣੀ ਰਾਣੀ ਲੂਨਾ ਨਾਲ ਤਖ਼ਤ ਉੱਤੇ ਬੈਠਿਆ ਸੀ। ਰਾਣੀ ਲੂਨਾ ਉਸ ਤੋਂ ਕਈ ਸਾਲ ਛੋਟੀ ਸੀ। ਪਰ ਰਾਜੇ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਰਾਣੀ ਤੋਂ ਇੱਕ ਬੇਟਾ ਹੋਇਆ, ਜਿਸ ਦਾ ਨਾਮ ਪੂਰਨ ਰਖਿਆ ਗਿਆ।
ਜਦ ਪੂਰਨ ਜਨਮ ਲੈਂਦਾ ਹੈ, ਰਾਣੀ ਲੂਨਾ ਦੀ ਉਸ ਨਾਲ ਵੈਰਤਾ ਪੈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਪੂਰਨ ਰਾਜਗੱਦੀ ਦੀ ਹੱਕਦਾਰ ਨਾ ਬਣੇ, ਤਾਂ ਕਿ ਉਸਦਾ ਭਵਿੱਖਲਾ ਪੁੱਤਰ ਰਾਜ ਕਰ ਸਕੇ। ਇਹੀ ਸੋਚ ਕੇ, ਜਦ ਪੂਰਨ ਕੁਝ ਮਹੀਨਿਆਂ ਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਲੂਨਾ ਰਾਜੇ ਨੂੰ ਮਨਾ ਲੈਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਰਾਜ ਮਹਿਲ ਤੋਂ ਦੂਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇ।
ਪੂਰਨ ਨੌਕਰ-ਚਾਕਰਾਂ ਦੀ ਹਿਫ਼ਾਜ਼ਤ ਹੇਠ ਇਕ ਜੋਗੀ ਦੇ ਆਸ਼ਰਮ ਵਿੱਚ ਵੱਡਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਉੱਥੇ ਹੀ ਗਿਆਨ, ਸਨਿਆਸ ਅਤੇ ਧਰਮ ਦੇ ਮਾਰਗ ਉੱਤੇ ਤਿਆਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਮਾਤਾ ਦੀ ਚਾਲਾਕੀ ਅਤੇ ਪੂਰਨ ਤੇ ਅੱਤਿਆਚਾਰ
ਜਦ ਪੂਰਨ 16 ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਰਾਜ ਮਹਿਲ ਵਾਪਸ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਆਪਣੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਮਿਲਣ। ਉਸਦੀ ਸੁੰਦਰਤਾ, ਬੁੱਧੀਮਾਨੀ ਅਤੇ ਸ਼ਕਤੀ ਦੇਖ ਕੇ ਹਰ ਕੋਈ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਲੂਨਾ ਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਡਰ ਵਧ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਇਕ ਦਿਨ, ਜਦ ਪੂਰਨ ਰਾਜ ਮਹਿਲ ਦੇ ਬਾਗ ਵਿੱਚ ਟਹਿਲ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਲੂਨਾ ਉਸ ਨਾਲ ਗੰਦੀ ਨਜ਼ਰ ਰੱਖਦੀ ਹੈ। ਉਸਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਵਿਕਾਰ ਆ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹ ਪੂਰਨ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਵਾਸਨਾ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਪਰ ਪੂਰਨ, ਜੋ ਇੱਕ ਸੰਤ ਵਿਅਕਤੀ ਬਣ ਚੁਕਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਉਸਦੀ ਸ਼ੁੱਧਤਾ ਨੂੰ ਕਦੇ ਖਰਾਬ ਨਹੀਂ ਹੋਣ ਦਿੰਦਾ।
ਲੂਨਾ ਗੁੱਸੇ ਵਿਚ ਆ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਰਾਜੇ ਸਲਵਾਨ ਕੋਲ ਜਾਣ ਕੇ ਪੂਰਨ ਉੱਤੇ ਝੂਠਾ ਇਲਜ਼ਾਮ ਲਗਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਉਸ ਨਾਲ ਬਦਸਲੂਕੀ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ।
ਰਾਜੇ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਗੁੱਸਾ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਆ ਕੇ ਆਪਣੇ ਸੈਨਾ ਪਤੀ ਨੂੰ ਹੁਕਮ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪੂਰਨ ਦੇ ਹੱਥ-ਪੈਰ ਕੱਟ ਕੇ ਉਸਨੂੰ ਇੱਕ ਖੁਹੀ ਵਿੱਚ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇ।
ਪੂਰਨ ਦੀ ਭਗਤੀ ਅਤੇ ਮੋਹਰਾ ਦੀ ਕਿਰਪਾ
ਪੂਰਨ ਨੂੰ ਜ਼ਖ਼ਮੀਆਂ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਖੁਹੀ ਵਿੱਚ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਕਿਸਮਤ ਨੂੰ ਕੁਝ ਹੋਰ ਹੀ ਮਨਜ਼ੂਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ, ਉੱਥੋਂ ਲੰਘਦੇ ਹੋਏ ਮਹਾਂਯੋਗੀ ਗੋਰਖਨਾਥ ਜੀ, ਪੂਰਨ ਉੱਤੇ ਦਇਆ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਨਾਲ ਪੂਰਨ ਦੇ ਹੱਥ-ਪੈਰ ਵਾਪਸ ਆ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਉਹ ਹੁਣ ਇੱਕ ਮਹਾਨ ਸੰਤ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ "ਭਗਤ ਪੂਰਨ" ਦੇ ਨਾਂ ਨਾਲ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਪੂਰਨ ਦੀ ਭਗਤੀ ਅਤੇ ਸ਼ਕਤੀ ਦੇ ਸੰਦੇਸ਼ ਦੂਰ ਦੂਰ ਤਕ ਫੈਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਰਾਣੀ ਲੂਨਾ ਦੀ ਮਾਫੀ ਅਤੇ ਪੂਰਨ ਦੀ ਮਹਾਨਤਾ
ਜਦ ਰਾਜੇ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪੂਰਨ ਇਕ ਸੰਤ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ, ਉਹ ਅਪਨੇ ਕੀਤੇ ਉੱਤੇ ਪਛਤਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਰਾਣੀ ਲੂਨਾ ਵੀ ਪੂਰਨ ਕੋਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਾਪਾਂ ਦੀ ਮਾਫੀ ਮੰਗਦੀ ਹੈ।
ਭਗਤ ਪੂਰਨ, ਜੋ ਹੁਣ ਆਪਣੀ ਆਤਮਕ ਸ਼ਕਤੀ ਵਿੱਚ ਤਪਿਆ ਹੋਇਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।
ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ:
"ਜੋ ਹੋਇਆ, ਉਹ ਮੇਰੇ ਕਰਮਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹੋਇਆ। ਹੇ ਮਾਤਾ, ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਦਿਲੋਂ ਮਾਫ਼ ਕਰਦਾ ਹਾਂ।"
ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਪੂਰਨ ਭਗਤ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਅਸੀਂ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਸੱਚਾਈ, ਭਗਤੀ ਅਤੇ ਧੀਰਜ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਕਦੇ ਨਾ ਕਦੇ ਜਿੱਤਦੇ ਹੀ ਹਨ।
*ਇਸ ਲੋਕ ਕਥਾ ਤੋਂ ਸਾਨੂੰ ਇਹ ਸਿਖਿਆ ਮਿਲਦੀ ਹੈ ਕਿ ਬੁਰਾਈ ਕਦੇ ਵੀ ਕਾਮਯਾਬ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ, ਤੇ ਜੋ ਕਰਮ ਅਸੀਂ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਉਹ ਸਾਨੂੰ ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਮਿਲਦੇ ਹਨ।
0 Comments