ਇੱਕ ਕਿਤਾਬ ਦੀ ਆਤਮਕਥਾ
Ek Kitab Di Atmakatha
ਮੈਂ ਇੱਕ ਕਿਤਾਬ ਹਾਂ ਮੇਰਾ ਨਾਮ "ਲਘੂ ਕਹਾਣੀਆਂ" ਹੈ। ਦਿੱਲੀ ਮੁਦ੍ਰਾਅੰਕਣ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ। ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਦੀਆਂ ਹੋਰ ਕਿਤਾਬਾਂ ਨਾਲ ਪੈਕ ਕਰਕੇ ਇਕ ਦੁਕਾਨ 'ਤੇ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਮੈਂ ਕੁਝ ਦਿਨ ਉਸ ਕਿਤਾਬਾਂ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਵਿੱਚ ਰਹੀ ਫਿਰ ਇੱਕ ਬੀਬੀ ਨੇ ਆ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਖਰੀਦ ਲਿਆ।
ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਪਰਸ ਵਿੱਚ ਪਾ ਕੇ ਘਰ ਲੈ ਆਈ। ਉਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੀ ਧੀ ਨੂੰ ਤੋਹਫ਼ਾ ਦਿੱਤਾ। ਉਸਦੀ ਧੀ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੀ ਮਿੱਠੀ ਕੁੜੀ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਬਹੁਤ ਅਨੰਦ ਲਿਆ। ਉਸਨੇ ਮੇਰੇ ਪਹਿਲੇ ਪੰਨੇ 'ਤੇ ਆਪਣਾ ਨਾਮ ਲਿਖਿਆ। ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਰੱਖਦੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਸੀ।
ਇੱਕ ਦਿਨ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਉਸਦੇ ਬੈਗ ਵਿੱਚ ਸੀ, ਇੱਕ ਚਲਾਕ ਮੁੰਡਾ ਕਲਾਸ ਵਿੱਚ ਆਇਆ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਚੋਰੀ ਕਰ ਲਿਆ। ਉਸ ਨੇ ਬਲੇਡ ਨਾਲ ਖੁਰਚ ਕੇ ਉਸ ਕੁੜੀ ਦਾ ਨਾਂ ਮਿਟਾ ਦਿੱਤਾ। ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਦਰਦ ਹੋਇਆ, ਡੂੰਘੇ ਜ਼ਖ਼ਮ ਹੋਏ। ਉਸ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਦਿਲਚਸਪੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪੁਰਾਣੀ ਕਿਤਾਬਾਂ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਵੇਚ ਦਿੱਤਾ।
ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਇੱਕ ਮੁੰਡਾ ਆਇਆ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਖਰੀਦ ਕੇ ਲੈ ਗਿਆ। ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਘਰ ਲੈ ਗਿਆ ਅਤੇ ਇੱਕ ਸੁੰਦਰ ਭੂਰੇ ਕਾਗਜ਼ ਨਾਲ ਮੈਂਨੂੰ ਜਿਲਤ ਚੜਾ ਦਿੱਤੀ। ਕਾਫੀ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਮੈਂ ਫਿਰ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਗਈ। ਉਸ ਨੇ ਮੇਰੇ 'ਤੇ ਆਪਣਾ ਨਾਮ ਲਿਖਿਆ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਜਦੋਂ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਵੱਡਾ ਭਰਾ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਆਇਆ। ਉਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਤੋਂ ਖਿੱਚ ਲਿਆ ਅਤੇ ਇੱਕ ਕੋਨੇ ਵਿੱਚ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ। ਇਸ ਸਭ ਵਿਚ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸੱਟ ਲੱਗੀ ਅਤੇ ਮੈਂ ਫਟ ਗਈ।
Read
More - ਹੋਰ ਪੜ੍ਹੋ: - Punjabi
Essay, Paragraph on "Shaheed Bhagat Singh", "ਸ਼ਹੀਦ ਭਗਤ ਸਿੰਘ "
ਛੋਟਾ ਮੁੰਡਾ ਪਹਿਲਾਂ ਬਹੁਤ ਰੋਇਆ, ਫਿਰ ਉਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਚੁੱਕ ਲਿਆ ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਪੰਨਿਆਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਹਲਾਇਆ। ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਆਰਾਮ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਦੁਬਾਰਾ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਗਈ। ਉਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਦਰਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਛੁਪਾ ਕੇ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ। ਉਹ ਅਕਸਰ ਮੈਂਨੂੰ ਪੜ੍ਹਦਾ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋਏ ਕਾਫੀ ਸਮਾਂ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ। ਮੈਂ ਬੁੱਢੀ ਹਾਂ ਪਰ ਇੱਥੇ ਉਸ ਨਾਲ ਖੁਸ਼ ਹਾਂ। ਉਹ ਮੇਰਾ ਬਹੁਤ ਖਿਆਲ ਰੱਖਦਾ ਹੈ।
0 Comments