ਇੱਕ ਭਿਖਾਰੀ ਦੀ ਆਤਮਕਥਾ
Ek Bhikhari Di Atmakatha
ਭਾਰਤ ਦੇ ਹਰ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਭਿਖਾਰੀ ਦੇਖੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਹਰ ਪਾਸੇ ਭੀਖ ਮੰਗਦੇ ਅਤੇ ਮਿਣਤਾਂ ਕਰਦੇ ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਸੜਕਾਂ, ਚੌਕਾਂ, ਧਾਰਮਿਕ ਸਥਾਨਾਂ, ਇਤਿਹਾਸਕ ਸਥਾਨਾਂ, ਰੇਲਵੇ ਸਟੇਸ਼ਨਾਂ ਅਤੇ ਬੱਸ ਅੱਡਿਆਂ 'ਤੇ ਹਰ ਪਾਸੇ ਭਿਖਾਰੀ ਮਿਲਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਸੈਰ-ਸਪਾਟਾ ਸਥਾਨਾਂ 'ਤੇ ਵੀ ਭੀਖ ਮੰਗਦੇ ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦੇ ਹਨ।
ਕੁਝ ਲੋਕ ਗਰੀਬ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਜਦ ਹੋਰ ਕੁਝ ਕਰਨ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆਂਦੀ ਤਾਂ ਫਿਰ ਭੀਖ ਮੰਗ ਕੇ ਆਪਣਾ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਮੰਗਤੇ ਕੋਲ ਪੈਸਾ, ਕੱਪੜਾ ਅਤੇ ਭੋਜਨ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਭਿਖਾਰੀਆਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਸਹਾਇਕ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਭਿਖਾਰੀ ਅਪਾਹਜ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਤੇ ਕੋਈ ਹੋਰ ਸਰੀਰਕ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਾਡੀ ਮਦਦ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਕੁਝ ਭਿਖਾਰੀ ਰੇਲਾਂ ਜਾਂ ਬੱਸਾਂ ਵਿਚ ਕੁਝ ਗਾ ਕੇ ਜਾਂ ਵਜਾ ਕੇ ਆਰਥਿਕ ਮਦਦ ਦੀ ਇੱਛਾ ਰੱਖਦੇ ਹਨ।
ਪਰ ਕੁਝ ਭਿਖਾਰੀ ਅਪਾਹਿਜ, ਲੰਗੜੇ, ਅੰਨ੍ਹੇ ਹੋਣ ਦਾ ਦਿਖਾਵਾ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਠੱਗ ਹਨ, ਮਿਹਨਤ ਤੋਂ ਚੋਰੀ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਮੰਗ ਕੇ ਖਾਣ ਦੀ ਆਦਤ ਪਾ ਲੈਂਦੇ ਹਨ। ਕੁਝ ਕਹਾਣੀਆਂ ਇਹ ਵੀ ਸੁਣਨ ਨੂੰ ਮਿਲਦੀਆਂ ਹਨ ਕਿ ਕੁਝ ਸਮਾਜ ਵਿਰੋਧੀ ਅਨਸਰ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਅਗਵਾ ਕਰਕੇ ਭੀਖ ਮੰਗਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰਦੇ ਹਨ।
ਭਿਖਾਰੀ ਗੰਦੇ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਗੰਦੇ ਕੱਪੜੇ ਪਹਿਨਦੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਾਲ ਸੁੱਕੇ ਅਤੇ ਗੰਦੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਚੰਗਾ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ। ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਲੋਕ ਭਿਖਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਝਿੜਕਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਸੱਚ ਹੈ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਭੀਖ ਮੰਗਣ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ, ਪਰ ਸਾਰੇ ਭਿਖਾਰੀ ਨਫ਼ਰਤ ਦੀ ਵਸਤੂ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਕੁਝ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਬੇਵੱਸ ਹਨ। ਲੋਕ ਭਿਖਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਝਿੜਕਦੇ ਹਨ, ਕੁਝ ਕੁੱਟਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਪੁੱਛਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਕੰਮ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ? ਪਰ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਕਿੰਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੰਮ ਦੇਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ?
Read
More - ਹੋਰ ਪੜ੍ਹੋ: - Punjabi
Essay, Paragraph on "Shaheed Bhagat Singh", "ਸ਼ਹੀਦ ਭਗਤ ਸਿੰਘ "
ਭਿਖਾਰੀ ਸਾਡੇ ਸਮਾਜ ਦੇ ਨਾਮ 'ਤੇ ਕਲੰਕ ਹਨ, ਅਸੀਂ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਭਿਖਾਰੀ ਮੁਕਤ ਬਣਾਉਣਾ ਹੈ। ਭਿਖਾਰੀ ਚਲਾਕ ਅਤੇ ਧੋਖੇਬਾਜ਼ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਭਿਖਾਰੀਆਂ ਤੋਂ ਸਾਵਧਾਨ ਰਹੋ ਜੋ ਅਪਾਹਜ ਹੋਣ ਦਾ ਦਿਖਾਵਾ ਕਰਦੇ ਹਨ।
0 Comments